به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، مطالعات جدید از محققان بیمارستان «رود آیلند» و بنیاد غیرانتفاعی LENA نشان می‌دهد، کودکانی که در طول همه‌گیری کرونا به دنیا می‌آیند، به میزان قابل توجهی کمتر صداسازی می‌کنند و در رفتارهای کلامی نوبتی که برای رشد مهارت‌های زبانی حیاتی است، کمتر مشارکت می‌کنند.
«شان دیونی»، مدیر آزمایشگاه تصویربرداری پیشرفته کودک در مرکز INSPIRE بیمارستان رود آیلند، و همکارانش از سال ۲۰۱۰ بیش از هزار و ۷۰۰ خانواده و فزرندانشان را در رود آیلند ردیابی کرده‌اند.
محققان همزمان با رشد کودکان، آزمایش‌های رشد شناختی و زبانی و همچنین اسکن‌های مغزی انجام دادند و نحوه مواجهه کودکان با زبان را در اولین سال‌های زندگی‌شان بررسی کردند. این محققان در طول همه‌گیری کرونا نیز ارزیابی‌های خود را ادامه دادند، اما دیونی گفت که وی و همکارانش به سرعت متوجه تغییری در کودکان مورد مطالعه شان شدند.
دیونی گفت: ما چند ماه پس از همه‌گیری کرونا متوجه شدیم که بچه‌ها در انجام تست‌های شناختی کمی چالش‌های بزرگ‌تری دارند. به نظر می‌رسید که کودکان کمی بیشتر طول می‌کشد تا ارزیابی‌های خود را انجام دهند و احتمالا آنگونه که معمولا مشاهده کرده بودیم توجه یا عملکرد خوبی نداشتند.
با گذشت یک سال از همه گیری کرونا، میانگین عملکرد شناختی کودکان ۳ ماهه تا ۳ ساله کمترین میزان از زمانی بود که محققان شروع به اندازه گیری آن در سال ۲۰۱۰ کردند.
برای کودکان نوپا ۱۶ ماهه یا کمتر، نمرات زبان بیانی و دریافتی از حدود ۹۰ امتیاز در مقیاس ۱۴۰ در سال ۲۰۲۰ به ۶۰ امتیاز در سال ۲۰۲۱ در ارزیابی‌های عادی مهارت‌های کلامی کاهش یافت.
علاوه بر این، داده‌های تصویربرداری عصبی نشان می‌دهد، نوزادانی که در طول همه‌گیری به دنیا می‌آیند، در مقایسه با نوزادانی که در سال‌های قبل از همه‌گیری به دنیا آمده‌اند، رشد کندتری در ماده سفید، کانال‌های ارتباطی مغز داشته‌اند.
وی گفت: اینطور نیست که این رشد ابتدا کند باشد و به آرامی به حالت عادی باز گردد، بلکه به نظر می‌رسد که این رشد با گذشت زمان در حال کاهش است؛ بدان معنا که به نظر می‌رسد تأثیر تجمعی کووید بر محیط در حال وخیم‌تر شدن است. بنابراین این موضوع هشدار دهنده است.
درگیری کمتر زبانی
تحقیقات دیونی و هم تحقیقات جداگانه‌ای که توسط محققان بنیاد LENA انجام شد، نشان می‌دهد که این تأخیرهای رشدی احتمالا به دلیل درگیری کمتر زبانی ایجاد می‌شود. ۳۰ سال پیش، روانشناسان کودک دانشگاه کانزاس متوجه شدند که رشد زبانی کودکان تا حد زیادی به افرادی بستگی دارد که آنها را در گفتگوی غنی درباره جهان اطراف خود درگیر می‌کنند.
مطالعه برجسته آنها، «تفاوت‌های معنی داری» را میان دایره لغات کودکان تا ۳ سالگی در خانواده‌های مرفه و خانواده‌هایی که تحت پوشش‌های حمایتی رفاهی قرار دارند تخمین زد؛ این مطالعه نشان داد که کودکان خانواده‌های مرفه تا ۳ سالگی در ساعت بیش از سه و نیم برابر کودکان خانواده‌های تحت پوشش‌های حمایتی - رفاهی کلمه می‌شنوند.
این موضوع شکافی را میان کودکان این دو خانواده در مورد دایره لغات ۳۰ میلیون کلمه‌ای که باید تا زمان شروع مدرسه بدانند، ایجاد می‌کند.
بزرگسالان به کودکان کمک می‌کنند تا مهارت‌های زبانی خود را با «نوبت‌گیری مکالمه‌ای» تقویت کنند - به این صورت که در پاسخ به صدای ناله یا گریه کودک با آنها صحبت می‌کنند و سپس مکث می‌کنند تا به کودک نوپا اجازه دهند که به آنها جواب دهد. والدین اغلب از مبادلاتی این چنینی برای پاسخ به نیازهای فرزندان خود یا تشویق علایق آنها استفاده می‌کنند.
سه سال قبل از همه گیری کرونا، یک کودک ۲ ساله در مطالعه رود آیلند به طور متوسط ۱۰۰-۱۴۰ کلمه در ساعت می‌شنید و ۳۵-۵۰ مکالمه با بزرگسالان اطراف خود داشت. در مقابل، در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱، یک کودک ۲ ساله حدود ۲۰ تا ۷۰ کلمه در ساعت می‌شنید و ۱۵ تا ۲۵ مکالمه در ساعت داشت.
دئونی همچنین دریافت که کودکان نوپا در طول همه‌گیری، بخش بیشتری از وقت خود را صرف تماشای تلویزیون می‌کنند. این در حالی است که آکادمی اطفال آمریکا استفاده از رسانه و تلویزیون را برای کودکان زیر ۲ سال توصیه نمی‌کند.
محققان گفتند: که بیماری همه گیری کرونا خانواده‌ها را به گونه‌ای تحت فشار قرار داده که مشارکت آنها را با فرزندانشان کمتر کرده است. والدین خشمگین‌تر شده‌اند و کودکان نوپا اغلب با خواهر یا برادر بزرگتر خود در خانه می‌مانند و نیز تعداد کودکانی که در برنامه‌های رسمی مراقبت روزانه با معلمانی که برای مشارکت آنها آموزش دیده اند، کمتر شده است.
علاوه بر این، در بسیاری از موارد، معلمان دوره‌های اول با هدف محدود کردن شیوع کرونا از ماسک‌های صورت استفاده می‌کنند که این موضوع دیدن عباراتی که معلم صحبت می‌کند و شنیدن این عبارات و پاسخ دادن به آنها را برای کودک دشوارتر کرده است.
نظر شما